Stille hulp aan mensen in de knel

De Diaconie doet ook onzichtbaar werk achter de coulissen. We noemen dat stille hulp. Hulp aan gemeenteleden en anderen die – in lijn van het verhaal van de later barmhartige genoemde Samaritaan (Lucas 10) - op onze weg komen.

Individuele hulp
Regelmatig doen mensen een beroep op de Diaconie voor individuele hulp. Het kan hierbij gaan om acute nood waarbij bijgesprongen moet worden met boodschappen of kleine bedragen. Dit handelen de diakenen of diaconale vrijwilligers zelf direct af. Maar elk jaar weer zijn er verschillende situaties waar de problemen ingewikkelder zijn, bv. in geval van dreigende uithuiszetting, schuldenproblematiek, en psychische problemen met materiële gevolgen.

Hoe gaan we om met hulpvragen?
Onze werklijn is in zulke situaties als volgt:

De diaken of vrijwilliger van betreffend Brandpunt is het eerste aanspreekpunt. Dus als u zelf in de knel zit of u wilt iemand verwijzen, neem dan altijd contact met de diaken of vrijwilliger van uw Brandpunt. Kent u die niet? Neem dan even contact op met het Diaconaal Bureau. Regelmatig worden hulpvragers ook naar ons verwezen door predikanten of door professionele hulpverleners.
De diaken / diaconale vrijwilliger of medewerker van het Diaconaal Bureau heeft vervolgens een gesprek met de hulpvrager. Dit is uiteraard belangrijk om goed inzicht te krijgen in de aard van het probleem. Aan de orde komt o.a. de financiële situatie, de oorzaken, is er al contact met professionele hulpverlening (bv. schuldhulp) etc.
Soms is er geen aanleiding om als Diaconie financieel bij te springen en helpen we door met de hulpvrager alles op een rijtje te zetten, een afspraak te maken met schuldhulp en desgewenst ook mee te gaan naar de eerste afspraak etc.
Als de diaken vindt dat de Diaconie bij moet springen doet hij/zij in overleg met het Diaconaal Bureau een onderbouwd voorstel aan het College van Gemeentediakenen. Hier wordt overigens niet de naam van de hulpvrager (ook niet de initialen) genoemd. Regel is dat alleen de betrokken diaken, Diaconaal Bureau en eventueel de voorzitter op de hoogte is van de naam. Voor hen, en voor alle leden en adviseurs van de Diaconie is er een plicht tot geheimhouding. We vinden dit een belangrijke regel, want meestal is de drempel om hulp te vragen hoog. Dat doe je niet zo makkelijk en als je dan ook nog het idee hebt dat de halve (Lutherse) gemeente op de hoogte is…. Maar we gaan hier dus zeer zorgvuldig mee om.
De Diaconie hanteert bij het beoordelen van een aanvraag een aantal criteria. De eerste is of de hulpvrager aantoonbaar een beroep gedaan heeft op voorliggende voorzieningen (bv. WMO, subsidieregelingen, schuldhulp, maatschappelijk werk etc.). Enkele andere criteria: is iemand bij structurele financiële problemen bereid om professionele begeleiding te accepteren en is iemand bereid om desgewenst volledig inzicht te geven in de eigen financiële huishouding?
Als de Diaconie besluit om te helpen, is dat in de regel – mits er aflossingscapaciteit is - middels een lening. We vinden dat een belangrijk principe omdat het de ander in de waarde laat (hij/zij kan als het weer beter gaat aflossen) en omdat het geld dat terugkeert bij de Diaconie weer gebruikt kan worden voor hulp aan anderen.
In geval van acute nood kan er snel gehandeld worden. We wachten dan niet tot de volgende vergadering van het College van Gemeentediakenen, maar de betrokken diaken / vrijwilliger, het Diaconaal Bureau en de voorzitter – als er tijd is na een check via e-mail bij de diakenleden van het College - nemen dan een besluit. Dergelijke snelle acties zijn soms nodig bij dreigende uithuiszettingen of beslagleggingen.
In sommige situatie is de drempel om hulp te vragen bij de eigen Brandpuntdiaken / diaconale vrijwilliger te hoog, bijvoorbeeld omdat het om een mede-ambtsdrager gaat. In dat geval kan er direct contact worden opgenomen met het Diaconaal Bureau.

Uitgaan van eigen kracht en waarde van mensen
Voor al ons diaconale werk geldt: Diaconaat is geen eenrichtingsverkeer van helpers naar geholpenen. In ons diaconale werk gaan we uit van de eigen kracht en waarde van mensen. Diaconaat mag mensen niet afhankelijk maken, maar beoogt dat mensen tot hun recht komen en (weer) sturing aan hun eigen leven gaan geven. De rol van Diaconie is dan om bondgenoot te zijn. Diaconaat is twee-richtingsverkeer: Helpen met open handen.

In het diaconaat zetten we ons graag concreet in voor mensen, maar kijken we ook naar oorzaken. We analyseren en soms leidt dat tot helpen onder protest richting overheid of samenleving.

Mensen hebben mensen nodig
In de relatie van hulpvrager-hulpgever zit ongelijkheid. In de Diaconie spreken we daar regelmatig over en hanteren we als gulden regel: ‘Alles dus, wat gij wilt, dat u de mensen doen zullen, doet gij hun dat ook..’ (Mt 7:12 LV). We proberen te werken vanuit het motto: 'we zijn allemaal bedelaars voor God'. We staan niet boven de ander, maar naast de ander, als mensen die allemaal vroeg of laat in de positie kunnen komen dat ze hulp nodig hebben. Mensen hebben mensen nodig.

Diaconale gemeenschap
Diaconaat –en dus ook dit ‘omzien naar elkaar’- is een taak van de hele gemeente/gemeenschap en niet alleen van diakenen en diaconale vrijwilligers. We hebben uw ogen en oren nodig. Om te signaleren, want armoede en nood zit vaak verstopt. Helpt u mee?