Reis naar Roemenië voor de Schoenendozenactie

Al ruim 20 jaar doet ons Brandpunt Haarlem mee aan de schoenendoosactie, waarbij lege schoenendozen worden versierd en gevuld t.b.v. kinderen die het minder goed hebben. Dit jaar waren de dozen bestemd voor Roemenië - en gingen drie gemeenteleden op reis om de situatie te plaatse te bekijken.

Met de kinderen van de kinderkerk versieren we dozen en die vullen we met allerhande spulletjes.
We begonnen met een stuk of tien dozen en dat werden er elk jaar meer. De laatste jaren maakten we 75 dozen klaar voor verzending. In 2019 waren dat er zelfs 100! De schoenendozen werden aangeleverd door gemeenteleden en het hele jaar door versierd. Ze stonden dan boven op de kast te pronken.

Lege schoenendozen geef je niet weg, ook al zijn ze prachtig versierd. Er moet dus ook nog wat in. Gemeenteleden komen aan met schriften (er waren er 400 nodig), verder 100 pakken kleurtjes, 300 pennen en potloden, zeepjes, kleine handdoekjes, tandpasta en tandenborstels, speelgoed en knuffels. Soms geven ze geld waarvoor wij dan weer spulletjes kunnen kopen. Alles wordt opgeslagen en genoteerd zodat we weten wat er eventueel nog moet worden bijgekocht. En dan komt het moment van vullen. Alle dozen in een rij en eerst alle verplichte zaken erin. Daarna afvullen met speelgoed, knuffels e.d. Als de stapels schoenendozen allemaal gevuld zijn, worden ze in de auto geladen en naar een verwerkingscentrum gebracht. Daar moet ook nog een klein bedrag per schoenendoos betaald worden voor de verzending. In het verwerkingscentrum wordt alles nog eens, doos voor doos, nagekeken voordat het op transport gezet wordt naar Sierra Leone; Malawi; Togo; Roemenië; Moldavië en de vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden.Vervolgens worden de dozen op pallets in vrachtwagens geschoven die ze wegbrengt naar hun eindbestemming.

Wij waren ontzettend nieuwgierig naar deze eindbestemming en wilden met eigen ogen wel eens zien wat er daar met de dozen gebeurde.

Toen konden we ons inschrijven voor een reis naar Roemenië waarbij we verschillende plekken zouden bezoeken waar de schoenendozen worden uitgedeeld. Eerst twijfelden we, maar de diaconie heeft ons financieel een ‘hand’  toegestoken en toen hebben we ons dan ook direct ingeschreven.

Van 7 t/m 14 december mochten we dan ook op bezoek in Roemenië om te kijken hoe "onze" schoenendozen terecht kwamen.

7-12-2019, Luchthaven Eindhoven, Start van de hulpreis naar Roemenië.
We leren elkaar kennen en wachten op het moment dat we in de arirbus van Wizz-Air kunnen stappen. Ruim twee uur later staan we in Cluj te wachten op de koffers. Op weg naar het Pension in Cluj, een snelle hap bij Mc.Donalds in een groot sjiek winkelcentrum. Moeten we hier schoenendozen brengen........? 
De Stad Cluj is de tweede stad van Roemenië en best een rijke stad, maar er wonen ook ruim 2000 kansarme Roma.

8-12-2019
Na het ontbijt vertrekken we met twee busjes richting Hongaarse grens. In Tirgusor spreken de Roma allemaal Hongaars en leren Roemeens op school als tweede taal. Het is een reis van ruim 3 uur en we hebben het reuze naar onze zin. We logeren in een after school, waar ze boven een aantal slaapzalen hebben voor gasten. In Tirgusor gaan we na de lunch naar het kerkje in de Roma-wijk. We worden toegezongen en wij zingen een kort lied voor hen en vertellen wat we hier komen doen. Dan gaan we de schoenendozen uitdelen.
De kinderen die hebben gehad verlaten de kerk en mogen niet meer terug om te voorkomen dat ze nog een doos meenemen. En reken maar dat ze dat proberen!
Er wordt goed voor ons gezorgd. Slapen doen we boven in 4 slaapzalen en beneden zijn drie wc's en 2 douches. Tussen de middag en 's avonds worden de magen gevuld. In de middag stappen we in de busjes en gaan naar Albis, waar we in een kerkje (aangrenzend de afterschool) weer een grote groep kinderen blij mogen maken.

Op 9-12-2019 gaan we de Roma-wijk in Tirgusor inwandelen onder leiding van Hessel, een Nederlandse zendeling die in Hongarije woont, maar hier ook werkt. Eerst gaan we kijken naar de kavel waar een nieuwe kerk gebouwd gaat worden. (De oude staat regelmatig onder water i.v.m. de lage ligging) Daarna in twee groepen verschillende Roma huizen bekijken. Er is een duidelijk verschil tussen de huizen (en hoe opgeruimd het is) van de Roma die bekeerd zijn en die dat nog niet zijn. Deze laatste leven nog op de oude manier (veel drank, roken en gokken) en zijn erg afwachtend. De bekeerde Roma's houden hun huisje netter en bouwen er stukken aan. De meeste mannen werken enkele maanden in het buitenland.
Na de lunch gaan we naar dorpjes in de omgeving van Tirgusor om daar drie keer in de kerkjes schoenendozen uit te delen. Ook de afterschools worden bewonderd. Hier krijgen de Roma-kinderen huiswerkbegeleiding en een maaltijd.

10-12-2019
Na een lekker ontbijt gaan we naar een kerkje in aanbouw. Ook hier is weer een afterschool aanwezig en de kinderen die daarop zitten kunnen door de extra hulp beter meekomen met de basisschool en hebben zo later meer kans op werk.
De middagmaaltijd die de kinderen er krijgen is soms de enige maaltijd die ze krijgen op een dag.
Hier mochten de kinderen de dozen in de kerk uitpakken en bekijken. Dan blijkt dat er soms wat uitleg nodig is over de speeltjes die erin zitten.
Na de lunch rijden we weer terug naar Cluj. We gaan via een langere, maar mooiere toeristische weg en rijden door de heuvels. Onderweg stoppen we even in een dorpje waar er marktwinkeltjes zijn met allerhande houten figuren en manden.In een voorstadje van Cluj (Floresti) stoppen we bij een italiaans restaurant waar we genieten van een heerlijke maaltijd.
Tegen tienen komen we weer aan in Pension Verde, waar we de eerste nacht ook geslapen hebben.

11-12-2019
Eind van de ochtend rijden we een kort stukje naar de vuilnisbelt Patarat. Officieel is deze gesloten, maar we zagen de vuilniswagens nog af en aan rijden. Op de belt en er vlak naast wonen verschillende groepen Roma. Bert en zijn vrouw Margriet zijn hier al 22 jaar bezig. Er worden met hulp en samen met de Roma huizen gebouwd, toiletgebouwtjes neergezet en er is een 2e hands kledingwinkel. Bert leidt ons rond.in het wijkje en is apetrots.
Na de lunch die Bert en Margriet hebben klaar gemaakt voor ons, gaan we op verschillende plekken schoenendozen uitdelen.
In het wijkje dat echt op de vuilnisbelt ligt zijn de omstandigheden werkelijk erbarmelijk. Krotjes, geen water en elektriciteit. Er is gewoon niets, behalve heel veel wilde honden.
Ook op de vuilnisbelt werkt Frank met zijn Roemeense vrouw. Zijn organisatie verzorgt programma's voor de jeugd van verschillende Romawijken rondom de vuilnisbelt. Deze verschillende groepen gaan niet vanzelfsprekend gezellig met elkaar om. Er is veel haat en nijd tussen de groepen.
Voor de kinderen van 2 wijken is een kerstfeest georganiseerd, waarbij verschillende kinderen het kerstverhaal, dat verteld werd, mochten uitbeelden. Daarna kreeg ieder kind van ons een schoenendoos.

Vanuit Patarat rijden we in de avond naar Ungurei, waar we laat aankomen omdat we ook nog moeten eten onderweg.

12-12-2019
In Ungurei zitten zo'n tien keer per jaar een aantal Nederlanders die daar helpen. In de ochtend gaan we in twee groepen langs verschillende scholen om dozen uit te delen. In de middag gaan we in dezelfde twee groepen verschillende Roma huizen en gezinnen bezoeken. Ook hier is de armoede groot en wonen sommige mensen in huisjes die bij ons al jaren geleden onbewoonbaar verklaard zouden zijn.

13-12-2019
In de ochtend rijden we weer terug richting Cluj. In Floresti zitten ook Nederlanders die daar bezig zijn om met name de jeugd meer kansen te bieden. Ook hier brengen we een bezoek. De kinderen (zo'n 130) wachten al vol ongeduld voor het hek op de start van het kerstfeest. Zingen, verhalen, warme chocolademelk met een Prince Fourree en schoenendozen tot slot.
Enthousiast verlaten de kinderen de zaal weer. Medewerkers staan bij de weg om te helpen met oversteken, want sinds de weg geasfalteerd is rijden de Roemenen er als gekken. Daarna helpen we met het schoonmaken van de zaal.
Nog even toeristje spelen op de kerstmarkt van Cluj.
De reservering voor het eten in dit leuke restaurantje (Bistro Viena) is helaas niet goed doorgekomen en vindt dan met 16 man op de vrijdagavond maar een ander restaurant. Gelukkig lukt dat toch nog.

14-12-2019
We gaan naar het vliegveld van Cluj en gaan weer op huis aan. Zeer moe, maar ook heel voldaan. Een bijzondere reis!

Ans Heddes-Monsees
Erna Verweij-Monsees
Marjon Zeldenrust-Monsees