Palestijnse Lutherse familie Nassar
blijft appelbomen planten

Daoud (David) Nassar is lutheraan, Palestijn, boer in Betlehem en vredesactivist. Samen met zijn familie, die al generaties op dezelfde plek in de buurt van Betlehem boert, verbouwt hij fruit, druiven, amandelen, vijgen en olijven. Dat boeren valt niet mee want de Israëlische militaire autoriteit heeft de familie afgesneden van electriciteit en water en heeft de toegangswegen met roadblocks afgegrendeld, waardoor ook hun producten moeilijk vervoerd kunnen worden. Rondom de boerderij liggen de nederzettingen van Joodse kolonisten. Groene oase’s, want wél voorzien van water. Vele Palestijnse boeren in de omgeving zijn al noodgedwongen vertrokken, maar de familie Nassar is gebleven. Bij de toegangspoort naar de boerderij zie je een steen met het opschrift ‘We refuse to be enemies’ (we weigeren vijanden te zijn). Met dit motto runt de familie ook het project Tent of Nations www.tentofnations.org.

In mei 2014 werd door de militaire autoriteit, net voor de aanvang van de oogst, de fruitboomgaard van de familie Nassar platgeshoveld. Een glimp van de onvoorstelbare harde werkelijkheid op de Westbank. Als Lutherse Diaconie van Amsterdam onderhouden we al enkele jaren contact met de familie en betuigden we samen met vele anderen ons medeleven en onze verontwaardiging. Ook schreven we een brief aan onze Minister van Buitenlandse Zaken.

Vrijdag 6 februari was Daoud Nassar in Nederland en ontmoetten we hem weer. Daoud was te gast in Diaconaal Centrum ‘In de Zwaan’. Hij had hier onder meer een informele ontmoeting met Steffie von Asmuth en Robert Barendse van de Lutherse Synodale Commissie. Hun eerste spontane reacties:

Daoud Nassar, tweede van rechts, geflankeerd door
Steffie von Asmuth en Robert Barendse van de Lutherse Synodale Commissie.

‘Wat maakt deze ontmoeting zo bijzonder? Gek genoeg niet de boodschap, het project of het verhaal over de omstandigheden waaronder hij leeft en werkt.
Ik wordt getroffen door zijn identiteit; die houdt hij intact, onder omstandigheden die ik me maar moeilijk kan voorstellen: onderdrukking, ontkenning, willekeur.   
We ontmoeten een man die laat zien wie hij is: een man die deel uitmaakt van zijn familie, van de generaties voor hem; opgegroeid met liefde voor het land en de vruchten aan de bomen. Invulling gevend aan de verbondenheid met zijn naasten die jood, moslim of utheraan zijn.
Het overvalt me als een gevoel van ultieme vrijheid; ultieme menselijkheid. Niet te hoeven leven vanuit het gelijk van je slachtofferschap. Toegang te houden tot je eigen bronnen, je lutherse wortels.
Joden, moslims en lutheranen uit te nodigen om met eigen ogen te komen kijken; een eigen indruk te vormen. Wat deze ook mag zijn.
Uit zijn verhaal haal ik inspiratie om in ons land voorbij de focus van de alsmaar krimpende gemeenten te durven kijken. Niet te vergeten wat we in praktisch opzicht voor anderen kunnen betekenen. De waarde van kleine initiatieven te durven zien’
(Steffie von Asmuth)

‘Op vrijdag 6 februari had een afvaardiging van de Lutherse Synode  een inspirerende ontmoeting met Daoud Nasser. Ik heb respect voor zijn diepe geloof in God . Hij woont samen met zijn familie in een vijandige omgeving. Waar hij zich staande weet te houden. Vanuit hun lutherse  geloofsovertuiging zet de familie zich op een geweldloze en zeer creatieve manier in om een bestaan op te bouwen, onder het motto.  - Wij weigeren vijanden te zijn! -
Een indrukwekkend voorbeeld hiervan is: Eind mei 2014, een week voor de oogst, zijn door Israëlische bulldozers alle bomen met de grond gelijk gemaakt. Terwijl de militaire rechter zijn beroep had geaccepteerd! Zijn woede heeft hij omgezet om het land weer te bebouwen. Daoud heeft geen behoefte aan demonstraties of acties en kruipt niet in een slachtofferrol, maar hij heeft behoefte aan goederen, die het mogelijk maken om de boerderij zelfvoorzienend te maken.
Ook helpt hij Palestijnse kinderen, hij leert Palestijnse vrouwen onder andere Engels en te werken met computers. Op deze manier wordt niet alleen de Palestijnse gemeenschap versterkt, maar leren mensen om de ander te zien als mens. Dat is de belangrijkste motivatie: het vijanddenken doorbreken en mensen leren om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun situatie. Hoe moeilijk dat soms ook lijkt!
In het boek Maarten Luther; Gesprekken aan tafel  sluiten de woorden van Luther mijns inziens hier treffend op aan. “Lang geleden zei men: als je uithaalt naar een spook, tref je jezelf. Dat zijn wijze woorden. Als wij het zwaard trekken tegen de paus, zullen we onszelf verwonden’.
(Robert Barendse)

De vernietiging van de fruitbomen vond plaats in de nacht. Daoud vertelde hoe ze in de vroege ochtend nog nietsvermoedend het dal inkeken en tot hun verbijstering zagen welke ramp zich voltrokken had. Later kwam de woede. Daoud beschrijft dat er nog één boom overeind stond. Een Amerikaanse Joodse vredesorganisatie verbond  zich met de familie Nassar. Juist in de week dat Daoud in Nederland was startte met hulp van deze Amerikaanse Joden de herplanting van de fruitbomen.

Daoud: ‘Toen we onze vernielde fruitboomgaard zagen vroegen we ons af ‘waar is God?’. Die ene boom die er nog stond, was een boom van hoop. En dat Joden vandaag mee onze nieuwe fruitbomen aanplanten geeft betekenis aan wat er gebeurd is’.

Hanne Wilzing